Afgelopen week behoorlijk in de weer geweest. Buiten het volmaken van mijn eerste maand bij de Hoge Raad der Nederlanden ben ik afgelopen woensdag voor het eerst in theater Carré geweest, samen met Maaike, Marijn en Petra. Nick Cave presenteerde er zijn nieuwe boek "The Death of Bunny Munroe" (spelfouten mijnerzijds voorbehouden). Hij heeft drie stukken uit het boek voorgelezen (en nu wil ik het audioboek hebben) en vragen beantwoord, maar vooral toch muziek gespeeld. Hele goeie versie van The Mercy Seat en Red Right Hand gehoord, bijna in slaap gevallen tijdens Into My Arms - gewoon omdat het zo rustgevend was.
Donderdag dan eindelijk naar Inglourious Bastards geweest. Tarantino op zijn best. Heerlijke film, maar ik heb sowieso een zwak voor sprookjes, zeker als ze beginnen met "once upon a time... in nazi-occupied france, 1941". Dat zet de toon wel voor de film.
Vrijdag naar Dreen Day geweest in Ahoy. Hoewel we - voor het eerst sinds David Bowie - niet in de buurt van het posium hebben gestaan (wat de concert-ervaring behoorlijk veranderd) was het wel een heel erg goed optreden. De manne van Green Day zijn alleen maar beter geworden in hun act en met hun instrumenten. twee en een half uur lang plezier gehad. Prima Donna, het voorprograma viel wat tegen, hoewel ze lang niet slecht waren. Het werkte wel in hun nadeel dat ik het eerste liedje dat ze speelden het leukste vond. De rest was gewoon minder...
Paar weken geleden eindeijk het album van de Red Expendables gevonden, Cop Shoot Cop zonder Tod A., en o klinken ze ook wel. Het is bijna een synthipop versie van CSC. Wel goed. Niet zo goed als Stadtaffe van Peter Fox. De man babbelt maar door en door, met een bombastisch minimum aan begeleiding. Deed me denken aan de Jeugd van Tegenwoordig, die ik ook maar eens wat beter ben gaan luisteren. Tot nog toe vond ik Happen naar de Baas het leukst, maar ik heb hun nieuwe nog niet gehoord (De Machine bedoel ik dan)
Heb de afgelopen tijd ook braaf een verhaal naar Lava gestuurd, voor de Brandende Pen en een Espresso-verhaaltje naar Op Ruwe Planken. Het Beste nieuws dat ik op da gebied heb gehad de afgelopen tijd is trouwens dat De Gids - in ieder geval de redactiesecretaresse - een van mijn verhalen goeg genoeg vond om aan de redactie voor te leggen. Ik zit vol verwachting op bericht te wachten... het verhaal was iets van 15 jaar oud en niet tot nauwelijks bijgewerkt voordat ik het opstuurde. Ander goed nieuws op enigzins vergelijkbaar gebied is dat Stichting Beeldverhaal Nederland mijn scripties wil publiceren op zijn website. Oké, ik heb het zelf gevraagd, maar ze zeiden ja :) DeiMpje helemaal blij.
Voor nu genoeg.
