Week 42

Afgelopen week behoorlijk in de weer geweest. Buiten het volmaken van mijn eerste maand bij de Hoge Raad der Nederlanden ben ik afgelopen woensdag voor het eerst in theater Carré geweest, samen met Maaike, Marijn en Petra. Nick Cave presenteerde er zijn nieuwe boek "The Death of Bunny Munroe" (spelfouten mijnerzijds voorbehouden). Hij heeft drie stukken uit het boek voorgelezen (en nu wil ik het audioboek hebben) en vragen beantwoord, maar vooral toch muziek gespeeld. Hele goeie versie van The Mercy Seat en Red Right Hand gehoord, bijna in slaap gevallen tijdens Into My Arms - gewoon omdat het zo rustgevend was.
Donderdag dan eindelijk naar Inglourious Bastards geweest. Tarantino op zijn best. Heerlijke film, maar ik heb sowieso een zwak voor sprookjes, zeker als ze beginnen met "once upon a time... in nazi-occupied france, 1941". Dat zet de toon wel voor de film.
Vrijdag naar Dreen Day geweest in Ahoy. Hoewel we - voor het eerst sinds David Bowie - niet in de buurt van het posium hebben gestaan (wat de concert-ervaring behoorlijk veranderd) was het wel een heel erg goed optreden. De manne van Green Day zijn alleen maar beter geworden in hun act en met hun instrumenten. twee en een half uur lang plezier gehad. Prima Donna, het voorprograma viel wat tegen, hoewel ze lang niet slecht waren. Het werkte wel in hun nadeel dat ik het eerste liedje dat ze speelden het leukste vond. De rest was gewoon minder...

Paar weken geleden eindeijk het album van de Red Expendables gevonden, Cop Shoot Cop zonder Tod A., en o klinken ze ook wel. Het is bijna een synthipop versie van CSC. Wel goed. Niet zo goed als Stadtaffe van Peter Fox. De man babbelt maar door en door, met een bombastisch minimum aan begeleiding. Deed me denken aan de Jeugd van Tegenwoordig, die ik ook maar eens wat beter ben gaan luisteren. Tot nog toe vond ik Happen naar de Baas het leukst, maar ik heb hun nieuwe nog niet gehoord (De Machine bedoel ik dan)

Heb de afgelopen tijd ook braaf een verhaal naar Lava gestuurd, voor de Brandende Pen en een Espresso-verhaaltje naar Op Ruwe Planken. Het Beste nieuws dat ik op da gebied heb gehad de afgelopen tijd is trouwens dat De Gids - in ieder geval de redactiesecretaresse - een van mijn verhalen goeg genoeg vond om aan de redactie voor te leggen. Ik zit vol verwachting op bericht te wachten... het verhaal was iets van 15 jaar oud en niet tot nauwelijks bijgewerkt voordat ik het opstuurde. Ander goed nieuws op enigzins vergelijkbaar gebied is dat Stichting Beeldverhaal Nederland mijn scripties wil publiceren op zijn website. Oké, ik heb het zelf gevraagd, maar ze zeiden ja :) DeiMpje helemaal blij.

Voor nu genoeg.

Crisisberaad

De coalitiepartijen hebben besloten om donderdag met elkaar in gesprek te gaan om te kijken of ze nog wel verder willen. Dat is natuurlijk allemaal de Schuld van Wouter, omdat die zei dat geen enkele optie werd uitgesloten in de strijd tegen de krediet-crisis. "Is er dan niets meer Heilig?" ontsnapte aan Balkenendes lippen nadat hij gehoord had dat Rouvoet niet alleen het regeerakkoord ter discussie stelde, maar ook opperde dat de hypotheekrente eens bekeken kon worden. Die gouden koe kan er uit zal hij gedacht hebben. Want laten we wel wezen, waar is die hypotheekrente nu goed voor, behalve zelfverrijking?
maar goed, Rouvoet gooide knuppel in het hoenderhok en Wouter zag het aan. Nou ja, hij zegt niet meteen nee. Normaalgesproken kan Bos natuurlijk niet beginnen aan het afschaffen van de hypotheekaftrek, niet nu in ieder geval. In de eerste plaats natuurlijk vanwege het regeerakkoord. Goed, een van de regeringspartijen heeft geroepen dat "we het daar nog maar eens over moeten hebben". De kredietcrisis speelt in dit geval een gunstige rol voor Bos, aangezien hij in populariteit (en dus draagvlak) is gestegen sinds hij zo krachhtdadig de banken opkocht. Maar ja, dat is nu tanende, zeker als er nu eens een goed gesprek wordt gehouden over of we nog wel verder willen samen...]
Een tweede reden is dat Bos ook wel slim genoeg is om in te zien dat in een krisis als deze iedere mogelijkheid om meer geld in de handen van de bevolking te stoppen moet worden aangegrepen. Meer geld betekent immers meer koopkracht, koopkracht betekent bestedingen en bestedingen betekent geld in omloop, waardoor er minder geleend hoeft te worden en er minder op krediet hoeft te worden gewerkt. Het verdwijnen van de werknemerspremie WW kwam eigenlijk op een goed moment.
Dat idee dat de mensen zoveel mogelijk geld moeten hebben is ook present in de vakbewegingen. FNV en CNV willen niet dat er aan de Hypotheekrente wordt getornd. Niet nu. En Rinnooy Kan is het met ze eens. Mocht Bos er aan willen gaan sleutelen - het blijft zijn portefeuille - dan weet hij vooraf al zeker dat de SP de plek van de PvdA overneemt.
De Sp begint trouwens eindelijk een beetje volwassen te worden, nu de Grote Roerganger een achterbankje bezet. Agnes Kant kan een heel gebalanceerde discussie voeren, waarin ze aandachtig luistert naar tegenargumenten en deze meeweegt in haar oordeel. Dat gebeurt niet vaak, maar meer als eerst. Eerlijk is eerllijk, ik heb al een tijd geen politiek debat meer gezien, maar ik ben er wel blij om dat ik niet meer iedere week iets in de krant zie staan over de SP die vindt dat ... en op bankjes is gaan trommellen of zo. Met de overgang van Marijnnissen naar Kant is er een begin gemaakt naar een andere vorm dan een protestpartij op communistische basis. De sociaal-democratische inslag heeft ondertussen (bijna) de overhand en de partij is wat gematigder. Misschien een aanloop naar een tijdperk van Zuivere Rede?