En dus is er vanavond niks op TV. Geen ene moer. Niks. In ieder geval niks dat ik kan verstaan. M'n Whiskey is op, dus mijn gehoor is nogal verstoord, maar daar ligt het niet aan, want als ik bezopen ben kan ik ook nog nederlands verstaan en praten. Alleen het denken gaat wat moeilijker. Dan schakel ik meestal over op vervangwoorden. "Met dat spul kun je die dingen ophangen aan die dingen in de muur om zo een ding te dingesen in de dingekamer." Snap je het? Ik wel, maar alleen als ik bezopen ben. Dan weet ik waar alle dingen voor staan. Zap zap zap.
Eindelijk eens een film in het Engels. Een of ander Vietnam-drama met die ene acteur, die ook in White Sands speelde... Willem Dafoe. Die is het. Platoon, zo heet die film … van Oliver Stone, die graag controversiele films maakt. Dat gedoe vind ik allemaal nogal overdreven, want films zijn entertainment. Weet jij nog welke waarden en normen, meningen en ideeën, (Hé, Johnny Depp wordt aan flarden geschoten) je uit een film hebt gehaald. Misschien denk je naderhand zoiets van Ja, ze hebben gelijk als ze laten zien dat de media alleen maar spektakel laat zien, bla bla bla... maar een echte mening krijg je er niet van. Je versterkt je eigen mening alleen maar. Als je het eens bent met de filmmaker heb je zoiets van ZIE JE! Ik heb gelijk en als je het er niet mee eens bent denk je altijd dat de maker het overdrijft. Dan heb je altijd zoiets van DAT is overdreven. Zo erg is het niet.
Maar toch is dat spul niet zo dinges. Belangrijk ook niet. Raar al helemaal niet. Volgens mij worden wij geboren met geen enkel besef van wat alles is, als een tabula rasa, maar zodra wij een ding een naam hebben gegeven hebben wij er een mening bij. Dat is een tafel, dat is goed. Dat is een stoel, die is lief. Of dat is een schooltas, daar moet ik in het gunstigste geval 14 jaar mee slepen. Dat soort dingen, weet je. Daar word ik moe van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten