Een kwartiertje later zitten we in een cafe aan de voet van de eiffeltoren. Het is het cafetje waar ik al geweest ben deze week. Ik bestel drankjes. Het meisje kijkt naar de grond. Ze wil haar naam niet zeggen. Ik kijk naar haar en weer krijg ik de neiging om te zeggen dat ze mee moet gaan, naar Nederland, naar mijn huis. Ze drinkt haar koffie op. Ik wist niet dat mensen zo lang kunnen doen om zo weinig koffie op te drinken. Het is hooguit een slok, maar toch doet ze er een half uur over. Ze bedankt me. Ze vraagt waar ik vandaan kom. We praten wat verder. Dan zegt ze dat ze moet gaan. Ze staat op en verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten