De zaak van Nationaal Belang - III

De Hoogleraar T.V. was een bebaarde man met een zware stem. Zijn studenten vergeleken hem wel eens met de Kerstman, maar dat kwam meer door zijn neiging met hoge punten te strooien dan door zijn uiterlijk. T.V. was een vriendelijke man, die altijd overtuigd was van het goede in de mens en uitging van de beste bedoelingen. Daarin lag ook de oorzaak van de hoge punten: “Deze Student wóu wel het goede opzoeken, maar door (waarschijnlijk) een schrijffout of een foute redenering van genoemde Student is dit helaas niet gelukt. Maar voor zijn goede wil en beslist solide basis van het onderzoek beloon ik hem met een voldoende waardering. Kortom: een 9.” Was het commentaar dat hij leverde op een ingeleverd werkstuk over een Zaak die Slechts Enkelen Aanging. Let wel: De opdracht ging over het belang van duidelijkheid in overheidspublicaties over Zaken die Velen Aangaan. En nu kunnen we wel toegeven dat er enige overeenkomsten zijn in de gebruikte woorden van het onderwerp, maar veel schieten we daar niet mee op. Dit alles in ogenschouw genomen mag het een klein wonder heten dat T.V. als een van de “debaters” voor de camera stond die avond. Over het algemeen werd hij bij dit soort uitzendingen geweerd, door zijn al te grote toegeeflijkheid. Maar door het uitvallen van de andere Grote Geleerde op Dat Gebied, de zeer geleerde H.O., was de studio geneigd, zelfs gedwongen T.V. te vragen. Deze onfortuinlijke situatie boezemde de studio veel angst in, daar zij rekende op een vurig debat en er nu van uit moest gaan dat weliswaar één van de sprekers een gepassioneerd betoog zou houden, maar dat de ander dat volkomen langs zich heen zou laten gaan en het geponeerde zou vergoelijken met uitspraken als “ach, hij bedoelt het goed” en “Hoewel hij het niet goed onder woorden kan brengen denk ik toch dat Gewaardeerde Spreker het met mij eens is”. Hoe anders zou het Lopen!