Om drie uur ’s middags komen zowel T.V. als S.T. aan bij de Studio’s van de Omroep. Ze groeten elkaar, waarbij handschudden en wederzijdse complimentjes over haar en baarden over en weer vliegen. Gezamenlijk lopen ze de Studio in. V. gaat linksaf, naar de kleedkamers, S.T. gaat naar rechts. Beiden bereiden zich in stilte voor op de Grote Discussie over de Zaak van Nationaal Belang.
Om 17:00 uur is het zover. De Presentator begint met de aankondiging van V.. T., een weinig gepikeerd dat hij als tweede geïntroduceerd wordt begint dan al te denken over gevatte uitspreken die V. als ongeloofwaardig zullen afschilderen. V. is zich van geen kwaad bewust en werkt de formaliteiten foutloos af, tot teleurstelling van T., die iets over ervaring en vertrouwen wou gaan zeggen.
Het debat zelf verloopt rustig, totdat V. een opmerking maakt die lijnrecht tegenover de opvatting van T. aangaande De Zaak staat, waardoor er een einde komt aan de reeks van wederzijdse bevestigingen van standpunten. Een flonkering verschijnt in de ogen van T. Zijn fanatisme komt langzaam boven drijven en hij begint te declameren: “Mag ik, in het licht van De te bespreken Zaak, U er op wijzen dat deze Zaak niet al te licht dient te worden genomen, waarmee ik niet enkel doel op het Nationale Belang ervan, maar ook op de Implicaties ervan, die ongetwijfeld tot in de verre Buurlanden merkbaar zullen zijn.” V. stelde echter dat De Zaak dan misschien wel van Nationaal Belang was, maar toch zeker niet van Internationaal, behalve wat ex-pats betreft misschien, waarmee hij feilloos de zwakke plek van T. vond. T., vaderlandslievend tot in zijn middenvoetsbeentjes begon een betoog waarin hij niet alleen V. kleineerde, maar ook de Zaak terugbracht naar de “Immense Kern” die niet alleen in eigen Land, maar ook in “de invloedssfeer ervan: De rest van de wereld” van Belang was. In de daarop volgende chaos besluit de presentator, de welbekende P.P., een einde te maken aan de eerste ronde, die dan al twee maal zolang als ingepland duurt.
Het gehele transcript van de tweede ronde is helaas verloren gegaan, maar deze eindigt met V. die, slechts enkele minuten nadat de twee sprekers als ware worstelaars de vloer weer zijn opgestormd, triomfantelijk de baard van T. omhoog houdt als ware het de heilige graal zelf. De op de grond liggende T. moet drie dagen later wel erkennen dat de baard een opplakbaard was die hij gebruikte als “extra stimulans” in zijn academische carrière. Alom wordt er schande gesproken van de bedrieglijke acties van T., terwijl V. wordt geprezen voor zijn spitsvondigheid en inzicht in Zaken van Belang, zowel Academisch als Nationaal.
Waarmee we eindelijk terug komen op De Zaak. Verdere polemieken en discussieavonden ten spijt werd Deze nooit opgelost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten