De kleine man keek peinzend naar de decadente heer. Hij probeerde zich voor te stellen hoe de decadente heer na hun gesprek terug zou gaan naar zijn kantoor. Hij kon zich nauwelijks een voorstelling maken van die plek. Het kantoor van de decadente heer bleef een oningevulde plek, en daarmee ook onbereikbaar. De meest prestigieuze werkplek die de kleine man zich kon voorstellen was het kantoor in de hoek van zijn eigen kantoortuin, waar het afdelingshoofd zat, alleen en met de mogelijkheid zijn deur te sluiten, zodat hij in afzondering telefoongesprekken kon voeren.
De decadente heer reikte naar zijn binnenzak. Hij produceerde een klein doosje. Met een kleine ‘klik’ ging het open. Uit het doosje kwam een visitekaartje tevoorschijn.
“Je moet zorgen dat je zelfverzekerd bent, dat je weet wat je wilt zeggen. Een zelfverzekerd man dwingt respect af. Twijfel zorgt alleen maar voor ongeloof. Kom morgen maar langs. Dan praten we verder. Misschien kan ik iets voor je betekenen.”
Direct na die uitspraak werd het portier geopend en voelde de kleine man een licht briesje langs zijn wang. Hij stapte uit en keek de auto enigszins verbouwereerd na, blij dat hij weer buiten stond. Aan de overkant van de weg zag hij het stressballetje liggen. Nadat hij het had opgeraapt ging hij weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten