Het is ochtend. Ik ben al wakker, zij nog niet. Ik heb mijn koffer gepakt en heb een ontbijt besteld. Ik maak haar wakker als het er is. Ze lacht, glimlacht en kijkt me aan. Er is nog steeds verdriet in haar ogen, maar minder. Ik vertel haar dat ik alles heb klaargemaakt om te vertrekken. We hoeven zelfs de straat niet meer op, want het hotel heeft een parkeergarage, daar staat mijn auto. Ik laat iemand mijn koffer en haar tas naar de auto brengen. Ze wordt steeds vrolijker. Als we instappen begint ze te praten. Ze vertelt waar ze vandaan komt, hoe het komt dat ze zo bang is, waarom ze bij mij wil blijven.
Als we thuis zijn vertelt ze me eindelijk haar naam.
Het hele verhaal, in één keer hier te downloaden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten