dinsdag 21 februari 2012

Livia - XV

De ochtend erna. Het meisje is betaald, ze is al weg. Ik lig in een stinkend bed in een, nee, in dé beruchte wijk van Parijs, ontdaan van mijn zelfrespect. Had ik niet ooit gezworen dat ik dit nooit zou doen? Nou ja, niets meer aan te doen. Vanavond ga ik wel naar een bar of zo, Ik heb nog een fles wijn. Zal ik... Met de fles in mijn hand loop ik naar de badkamer. Het meisje zit er nog. Ik dacht dat ze weg was, ze was weg toen ik wakker werd, net als haar kleren en wat ze bij zich had. Maar ze is nog niet weg. Ze zit in de badkamer van mijn hotelkamer te huilen. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben slecht in dit soort situaties, zelfs als ik het meemaak met mijn vriendin. Je kunt je vast wel voorstellen hoe slecht ik dit geval dus kon behandelen. Ik geef haar een klopje op haar rug en een korte aai. Het schijnt te helpen, ze merkt me tenminste op. Haar grote rode ogen kijken me aan en even wil ik zeggen, ga je met me mee, ik woon in Holland en heb een heel mooi huis en jij hoeft nooit meer te werken. Maar ze is een hoer. En ze heeft vast een pooier die boos wordt. Ik zeg tegen haar dat ik wil dat ze weggaat. Ze knikt, nog steeds huilend, pakt haar tasje en loopt de kamer uit. Ik hoor de deur dichtslaan. Ik neem een douche en een slok wijn. Dan hoor ik buiten lawaai. Ik ga naar mijn raam en kijk even. Vast weer dronken mensen die naar elkaar schreeuwen. Maar wat ik zie is het meisje. Ze staat op straat en wordt uitgescholden door een man in  een wit pak. Vast haar pooier, die wil weten waar ze die nacht is geweest en waarom ze maar 300 franc bij zich heeft. Ik overtuig mezelf er van dat het mijn zaak niet is en trek mijn kleren aan. Dan hoor ik het geluid van vlees op vlees, van een hand op een wang en het schrille gehuil van een jonge vrouw.

Download het verhaal tot nog toe hier

Geen opmerkingen:

Een reactie posten