Ik ren naar buiten en zie de pooier nog net uithalen voor een derde of vierde slag. Niemand buiten mij doet er wat aan. Iedereen kijkt, of zelfs dat niet. Iedereen accepteert het alsof het gewoon bij het straatbeeld hoort. En dan zeggen ze dat Nederlanders onverschillig zijn. Ik stort me op de pooier, hij schudt zich zo van me af. Ik trap hem onderuit en hij trekt een mes. Een groot mes. Dan hoor ik sirenes. De pooier lispelt wat in het Frans, ik blijf op straat liggen. Hij staat op en steekt zijn mes in mijn been, dan rent hij weg. Het meisje ligt naast me, buiten westen geslagen door de pooier, vlak voordat ik hem aanviel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten